„Zbuntowana nastolatka Mika zostaje przez rodziców wysłana na wakacje do dawno niewidzianej babci, gdzie ma spędzić lato na przygotowywaniu się do egzaminów poprawkowych. Posiadłość Kaltenbach w niczym nie przypomina wielkomiejskiej codzienności Miki: stajnie, konie, pola, natura, ale jednocześnie dyscyplina, jasna hierarchia. To tu dziewczyna przeżywa absolutną zmianę w swojej życiowej ścieżce. Film „Wicher” dotyka tematów bardzo istotnych w procesie dojrzewania: odkrywanie samego siebie, własnych słabości i mocnych stron, kształtowanie poczucia własnej wartości. Ale także – bardziej w aspekcie relacyjnym, aniżeli intrapsychicznym – dotyka więzi z rodzicami i z dziadkami, kwestii przekazów międzypokoleniowych. Jakie przekazy dostaję od mojej mamy? A co jej przekazała jej matka? Jakie są mity rodzinne w naszej rodzinie? Jakie tematy tabu? Jakie zasoby ma moja rodzina? Czym są dla mnie rodzinne tradycje, czy je znam? Co chcę przyjąć, a co odrzucam? (…)

”Nic nie jest tak zniszczone żeby nie można było tego naprawić” jest niejako mottem filmu. Pełne przygód i skrajnych emocji lato na wsi wzbogaciło Mikę o sporą dawkę życiowej mądrości i doświadczenia.”

mgr Aleksandra Grzybczak – psycholog, psychoterapeutka (analiza psychologiczna dla KinoSzkoła)