Powaqqatsi to druga część zaplanowanej przez G. Reggio trylogii filmowej, której pierwszym elementem było Koyaanisqatsi. Tytuł tego filmu również odnosi się do języka Indian Hopi. „Powaqa” oznacza grupę ludzi, związanych z magią i żyjących na koszt innych, natomiast „qatsi” – życie.
Powaqqatsi ma charakter wizualnej impresji, opowiadającej o wzajemnym przenikaniu się kultur i cywilizacji, a także o rozmaitych formach ludzkiej aktywności i wyobraźni. Tradycyjne zachowania plemion Trzeciego Świata, świadczące o głębokiej więzi duchowej z kosmosem przeciwstawione zostają obrazom XX wiecznej cywilizacji. Reggio pokazuje świat jako nieustanny wrzący tygiel ludzi, obyczajów i tradycji.
Film jest także pochwałą ludzkiej działalności. Przedmiotem rozważań reżysera jest perfekcja wykonywanych czynności, metafizyczna ekstaza, praca, twórczość - czyli wszystko, co określa odrebność poszczególnych kultur.
W filmie brak fabuły w tradycyjnym tego słowa znaczeniu, nie ma też dialogów, ani komentarza. Pojawiają się zapierające dech w piersi i urzekające dbałością o detal obrazy oraz wspaniała, kontemplacyjna muzyka napisana ponownie przez Philipa Glassa. Zdjęcia do Powaqqatsi realizowano w m.in. w Brazylii, Kenii, Izraelu, Nepalu czyli w miejscach, gdzie zachowały się jeszcze ślady pierwotnych kultur.
Film wyprodukowany został przez firmę Cannon ze wsparciem udzielonym przez Georga Lucasa i Francisa Forda Coppolę.