Poruszający...
Scena golenia ciała bohatera przed operacją, z minimalnym zaangażowaniem środków stymulujących emocje, to drastyczna, przeciągająca się wizja pozbawiania człowieka własnego ciała, zostawiania go bezbronnym, sprowadzania po schodkach na pierwsze etapy tworzenia się fizyczności, nadawania formy. Jest tak wyważona, że nie wiem, czy to wypłynęło naturalnie czy był to ow kulminacyjny punkt filmu, od poczatku zamieżony, czy może tylko ja mam takie odczucia. Kojarzy mi się to z pewnym kadrem z "Jezusa z Montrealu" Denisa Arcanda, gdzie umierający bohater rozłożony jest na łóżku szpitalnym z rozportartymi ramionami, dość oczywiście nasuwającym na myśl alegorię z umierającym Chrystusem. U Cherau nie ma jednak tej idealizacji i religijnego patosu, ale bolesny naturalizm. Świetne!

Wzruszający...
Dobrze, że czasem ktoś zmusza nas do tego, żeby zastanowić się nad tym, co i kto jest w życiu ważne... Niesamowita historia... Wzruszająca do łez...zwłaszcza jeśli przeżywa się podobne problemy. Oczywiście - dla niektórych film jest "brudny" ale taki właśnie ma być. Gorąco polecam - ale bez popcornu i coli...

Jeżeli nie macie jakiekolwiek przykre wspomnienia związane ze szpitalną rzeczywistością oszczędźcie sobie tych wrażeń.

film dla ludzi o baaardzo mocnych nerwach
Zaluje, ze nie wyszlam po pierwszych 10 minutach, naturalizm w szpitalu mnie przerasta. Przez najblizsze pol roku bede chodzila tylko na kreskowki b.o.

obejrzec dopoki jest
Film ciekawy i zmuszajacy do refleksji. Od kilku dni zastanawiam sie czy dobry, jeszcze nie wiem. Na pewno nowatorski (przynajmniej dla mnie), i dlatego polecam dopoki jest kinach, niech sobie kazdy wyrobi wlasne zdanie.

zdecydowanie tak
Są filmy śmieszne, straszne, fascynujące. Jednak nie pamiętam już ich... Ten film chyba zapomnieć się nie da.