Film inspirowany prawdziwą historią młodej Anneliese Michel z Miltenbergu. Jej przeżycia były już inspiracją m.in. do filmu Egzorcyzmy Emily Rose Scotta Derricksona. Przypadek opętania Anneliese Michel budził kontrowersje, ponieważ egzorcyzmy nie zakończyły się powodzeniem, a opętana dziewczyna zmarła. Winą obarczono księdza egzorcystę, który miał zniechęcić Anneliese Michel do zażywana leków psychotropowych. Jednak z czasem zaczęto podważać wyniki śledztwa. Pojawiła się hipoteza, że właśnie przedawkowanie leków doprowadziło do skrajnego wyczerpania organizmu dziewczyny.

Requiem nie ma jednak nic wspólnego z klasycznym filmem poświęconym problematyce egzorcyzmów. To raczej inteligentna, autorska rewizja gatunku; przenikliwe studium psychologiczne młodej dziewczyny, unikające jakichkolwiek tez i stawiania jednoznacznych ocen.

Niemiecka prowincja, lata 70-te ubiegłego stulecia. Wychowana w bardzo religijnej rodzinie 21-letnia Michaela Klingler cierpi na dziwną chorobę: napady paniki, utratę świadomości i halucynacje. Metodą prób i błędów lekarze stwierdzają epilepsję; dziewczyna musi brać silne leki. Pomimo ostrego sprzeciwu matki, Michaela postawia podjąć studia na uniwersytecie. Po raz pierwszy zostawia rodzinę i wyjeżdża.

W mieście z dala od konserwatywnych rodziców, poznaje życie całkiem inne od tego, które wiodła. Nie ma w nim Boga ani kościoła, są za to huczne imprezy, alkohol i mężczyźni.

Wolność zaczyna ją oszałamiać, jednak dziewczyna nie potrafi wyswobodzić się od wyniesionych z domu ograniczeń. Niespodziewane wyzwolenie okazuje się ciężarem nie do udźwignięcia. W końcu Michaela przeżywa załamanie nerwowe i zaczyna wierzyć, że nawiedzają ją złe moce. Jej stan jest na tyle poważny, że wraca do domu. Wezwany przez rodzinę ksiądz potwierdza jej przypuszczenia: została opętana przez diabła…

Hans-Christian Schmid powiedział o filmie: Requiem zaś jest swego rodzaju psychodramą o młodej dziewczynie, która znajduje się w sytuacji ekstremalnej. Dziś nie trzeba już nikogo przekonywać, że egzorcyzmy nie są wcale najlepszym sposobem pomagania komuś, kto cierpi na chorobę umysłową. Zafascynowała mnie ekstremalna sytuacja Michaeli: młoda kobieta, otoczona przez rodziców, rodzeństwo, przyjaciół - i wszyscy pragną jej pomóc. Jednak bariery, jakie wywołuje w nich choroba Michaeli, okazują się nie do pokonania.

tekst: Kino Pod Baranami