polecam

Wspaniały film.Swoim córkom /jedna z nich zresztą ma też na imię Kasia/ powiedziałem że jest to film o nas, o naszej rodzinie. Mamy identyczny problem i tak jak w filmie staramy sobie dać z "nim" radę. Ten film bardzo mnie wzmocnił ale córkom powiedziałem żeby go oglądnęły za kilka lat.Wydaje mi się że aby zrozumieć "takie kino" trzeba mieć swoje własne doświadczenia życiowe za sobą. Aktorzy rewelacja.

Wobec rozbieżności dotychczasowych opinii postanowiłam sprawdzić na własne oczy. Film nie skłania do głębszych refleksji,każdy z nas ma za sobą lub w trakcie podobna sytuacje,ale sądzę że zdobywamy się na więcej empatii niż bohaterki tej historii.Temat niezły,trochę nie dopracowany.

Zdecydowanie dobry film.Swietna gra aktorów, ciekawie zrobiony.Ani chwili nudy.Ale film zdecydowanie dla ludzi dojrzałych, którzy już coś przeżyli.Jest i do,,łezki,, i dowcipne dialogi.Polecam.

„Moim marzeniem jest takie skonstruowanie tego filmu, żeby widz na zmianę śmiał się i płakał, ale żeby wyszedł z kina zbudowany, a nie podłamany.” – Kinga Dębska, reżyserka". nIE WIEM ZUPEŁNIE GDZIE TO BYŁO , NIE ZNALAZŁAM ANI POWODÓW DO ŚMIECHU ANI PŁACZU I ZAGADZAM SIE Z "XENOPUS ŻE nie wiedziałem i nadal nie wiem, o czym on jest, po co go nakręcono, jakie problemy właściwie porusza."
MOŻNA POMINĄĆ OGLĄDANIE I NIC SIĘ NIE TRACI -

bardzo dobry film, godny polecenia, świetne teksty,wspaniała obsada

Sama zobacze:)

dobrze, że wiem... bo nie pójdę skoro taki słaby i bez akcji...szkoda wydawać pieniądze...lepiej pójść ze znajomymi na kawkę...

Film świetny, z finezją pokazane problemy rodzinne, dowcipne dialogi, gra aktorów taka, że film jest b. prawdziwy. Ocena: oczywiście piąteczka. Polecam.

Bardzo dobry film, polecam film: głeboki, prawdziwy wzruszający, rozweselający bardzo dobre role i co w Polskich filmach żatkie nic w nim nie drażni.No ale się nie strzelają ;-)Świetna ostatnia scena na czołwce jak z 16mm z lat 70 tych.

Film jak na polski to nie najgorszy,można zaliczyć do przeciętnych.

Film skończył się w momencie, który przewidział reżyser, ale właściwie mógłby się skończyć w każdym dowolnym momencie. Nie wpłynęłoby to na jego odbiór. Zatem przez cały film, jak i po jego zakończeniu, nie wiedziałem i nadal nie wiem, o czym on jest, po co go nakręcono, jakie problemy właściwie porusza. Porusza tematy, ale ani jeden z nich nie nadaje się ani do rozmyślań, ani do refleksji. Nagła nieuleczalna choroba? Kłótnia córek o spadek po rodzicach? Patologiczny związek rodziców z dziećmi? Odchodzenie? To nie nadaje się nawet na etiudę. Czy którykolwiek z tych problemów jest problemem współczesnego widza polskiego, europejskiego? Rzecz jasna, nie dowiemy się z filmu, skąd właściwie arcyoryginalne porównanie dwu sióstr do przemiłych łaciatych zwierząt – także nie wiedzieć po co zademonstrowanych nam pod koniec filmu. O wiele ładniej wypadła krowa w „Aniele w Krakowie”. Domyślam się, że chodzi o to, jak o córkach myślał ojciec. Więc dobrze, krowy. I? Jeżeli idziecie na ten film pobabrać się w tzw. „rzeczywistości” lub w temacie „takie jest życie” to taniej wyjdzie umówić się na plotki z koleżanką, a jeśli oczekujecie wykiełkowania w was nowych przemyśleń, to gwarantuję, że będą one obracały się wokół pytania kto (jaka krowa?) i po co daje pieniądze na takie filmy. Chyba po to, żeby nie wystarczyło ich dla innych.

Spotkałam się z opinią 40-latki- beznadziejny. Jestem w grupie 70- 80lat.To nie jest film do podobania a refleksyjny - wyszłam z kina i miałam dużo do przemyślenia. Jestem zachwycona grą aktorów.

Bardzo dobry, wzruszający ukazujący prawdziwe emocje panujące w rodzinie przeżywającej
dramaty związane z chorobą najbliższych.Wzruszyłam się a zarazem uśmiałam do łez.Wspaniała gra aktorska!!!

Dramat, nie w sensie , że dramat tylko dramat. Film o niczym. Popłakać się można , ale śmiać nie ma się z czego. Szkoda czasu.

No cóż, ja też spodziewałam się więcej... Mam wrażenie, że miejscami to zbitka luźnych scen, które łączą postaci bohaterów, nic więcej. I też wydaje mi się, że film jakby urywa się bez mocnego akcentu, którego bym oczekiwała. Plusem jest niezmiennie wspaniały Dziędziel.

Byłam, widziałam, podobał mi się. Jednocześnie ciężki, ale nie dołujący. Miałam tylko wrażenie, jakby ktoś przerwał film w połowie, ale poza tym na pewno nie mamy się czego wstydzić - to jest zdecydowanie dobry film i choć są tacy co krytykują, że zbyt wiele naszych polskich negatywnych cech jest obnażonych to po co się tym przejmować? wolę prawdę z zacięciem i humorem niż patetyczny amerykański heroizm...

Piękny, głęboki film o tym, jak rodzina jednoczy się w sytuacji śmiertelnej choroby jej członków. Aktorstwo na najwyższym poziomie.Dramat z optymistycznym wydźwiękiem. Prawdziwe, codzienne życie pełne smutku i radości. Po tym filmie łatwiej mi zrozumieć starość, choroby moich rodziców. Postaram się być cierpliwa i wyrozumiała bo przecież my też będziemy w ich wieku jak Bóg da. Film bardzo wzruszający i budujący, na prawdę warto oglądnąć.

Ciepły i madry film z bardzo dobra grą aktorską, jednak wydaje się iż można było z tego tematu uzyskać znacznie więcej.
Mimo wszystko warto obejrzeć.

Spodziewałam się lepszego filmu sugerując się obsadą.Tylko kilka momentów jest bobrych,reszta to nuda.