"Czas pijanych koni", reż. Bahman Gobadi, opowiada o poświęceniu i miłości, które okazują sobie dzieci z kurdyjskiej wioski. Surowa rzeczywistość pokazanego świata - ostra zima, szczyty gór, ascetyczne, graniczące z nędzą życie - podkreślona oszczędnością filmowych środków (dokumentalny styl) wydobywa moralną wielkość decyzji małych bohaterów filmu. Ich miłość i poświęcenie, okazywane naturalnie, z pokorą, wiele mówią o wielkości człowieka.
Jego małość i kruchość natomiast sugeruje świat dorosłych, którzy zmuszeni są do dokonywania wyborów budzących niezgodę. Jak na przykład to, że przemycając towary przez górską granicę, poją swoje muły i konie alkoholem, żeby mogły one znieść trudną przeprawę. Stąd tytuł - "Czas pijanych koni".
"Czas pijanych koni" to pierwszy kurdyjski film w kinematografii irańskiej, zrealizowany przez kurdyjskiego reżysera.
Bahman Ghobadi powiedział o swoim filmie: Jest to pełen pokory hołd złożony mojemu kulturowemu dziedzictwu.
Tak jak wielu innych współczesnych filmowców irańskich, Bahman Ghobadi nie zatrudnił do swojego filmu profesjonalnych aktorów. Debiutują w nim dzieci i filmowy efekt tego trudno zapomnieć.
Scenariusz filmu został oparty na prawdziwej historii.